پوشیدن پوشک یا لباس به تن کودک یکی از کارهای روزمره طاقت‌فرسا برای والدین است. اغلب کودکان در این حالت بدخلقی و گریه کرده و دست و پا می‌زنند و اگر بتوانند حتی به صورت برهنه فرار می‌کنند. چرا این اتفاق می‌افتد؟
کودک تمایل دارد به کارهای خود کنترل داشته باشد
او می‌خواهد خودش لباسش را بپوشد. این میل قبل از آنکه بتواند به خوبی لباس بپوشد در او وجود دارد. او توانایی لباس‌پوشیدن را در حدود سه سالگی بدست می‌آورد. گاهی بچه‌ها از پوشیدن پوشک طفره می‌روند چون پای آنها دچار جوش پوشک و سوختگی می‌گردد. همچنین ممکن است جنس لباس راحت نباشد، بدن کودک عرق کرده باشد یا احساس گرما کند.
معمولا والدین از لباس‌پوشیدن بچه خسته می‌شوند
اما مطمئن باشید که وضعیت تغییر می‌کند. شاید به سختی بتوان باور کرد اما بالاخره روزی می‌رسد که او دیگر به پوشک نیاز نخواهد داشت و خودش لباس‌هایش را به تن خواهد کرد. تا آن زمان برسد توصیه می‌شود اقدامات زیر را انجام دهید تا این کار برای شما و بچه آسان‌تر شود:
آرامش خود را حفظ کنید. قبل از آنکه بخواهید به تن کودک لباس بپوشید او را در آغوش بگیرید و ببوسید. با این کار هم شما و هم فرزندتان آرامش بیشتری خواهید داشت.
به کودک حق انتخاب بدهید. داشتن کنترل بر کارها باعث می‌شود میل کودک به ستیزه‌جویی کمتر شود. اجازه دهید او بین 2 یا 3 پیراهن (و نه بیشتر) یکی را انتخاب کند. اگر لباسی را انتخاب کرد که مناسب فصل نیست با لباس‌های دیگری مساله را حل کنید. مثلا اگر دی ماه است و دختر شما اصرار کرد که دامن بپوشد ساق‌پوش ضخیم زمستانی به تن او کنید. برای اینکه دوباره این اتفاق نیفتد لباس‌هایی که مناسب فصل نیستند را جمع‌آوری و از جلوی چشم او دور نمایید.
بگذارید کودک شما لباس‌پوشیدن را تمرین کند. اگر او بتواند برخی کارها را خودش انجام دهد با شما بهتر همکاری خواهد کرد. می‌توانید قسمت‌های مشکل لباس پوشیدن مثل پوشیدن دست‌ها را خودتان انجام دهید و اجازه دهید قسمت ساده‌تر پایانی را خودش انجام دهد. توصیه می‌شود لباس‌هایی را انتخاب کنید که پوشیدن آنها ساده است. مثلا لباس‌های کشی یا لباس‌های بدون دکمه تهیه کنید. کار دیگری که می‌توانید انجام دهید وقتی لباس به تن او می‌کنید بگذارید او هم به تن عروسک یا حیوانات اسباب بازی خود لباس بپوشد. در این صورت او دیگر احساس بدی نسبت به لباس‌هایش نخواهد داشت.
در کار خود سرعت عمل به خرج دهید. شما باید از قبل همه چیز را آماده کنید. لباس، پوشک، پماد سوختگی، دستمال، تشک تعویض و غیره باید از قبل آماده باشد تا بچه خسته نشود.
ذهن او را به چیز دیگری مشغول کنید. در زمان لباس پوشیدن حواس کودک را به چیز دیگری پرت کنید. مثلا وقتی که پیراهن به تن او می‌کنید در مورد بازی او با دوستش صحبت کنید. اسباب‌بازی مورد علاقه‌اش را در دست بگیرید یا به او بدهید. آواز بخوانید. با او یک بازی دو نفره انجام دهید: «بینی پسر من کجاست: ایناهاش!». از او بخواهید به شما کمک کند. مثلا اجازه دهید او لباس‌ها را برداشته و به شما بدهد.
روش‌های خود را عوض کنید. تغییر شیوه‌ها باعث می‌شود کودک کمتر مقاومت کند. مثلا بجای تشک تعویض او را روی رختخوابش قرار دهید. اگر دوست دارد روی مبل راحتی باشد روی آن لباسش را عوض کنید.
حس لامسه او را فراموش نکنید. بچه‌ها توانایی آن را ندارند که با کلمات مناسب به شما بگویند چه چیزی باعث ناراحتیشان شده است. مثلا اگر زیرپیراهن آنها عرقی یا لباس آنها زبر باشد از لباس‌پوشیدن طفره می‌روند. بهتر است لباس‌های نرم، باکیفیت و راحت به تن او کنید.
محکم اما خونسرد باشید. اگر هیچ کدام از این روش‌ها جواب نداد کودک خود را نگهدارید اما او را دعوا نکنید و کتک نزنید. باید با حداکثر سرعت لباس‌هایش را بپوشید.
بیشتر بدانید:
چگونه پستانک کودک را از او بگیریم؟
ثبت ديدگاه